"Хацеў, каб Беларусь была сумленная краіна". Дзеці палітвязняў пра бацькоў

Якімі памятаюць дзеці сваіх тату ці маму, чаго жадаюць для іх сёння? Politzek.me запісаў адказы як ёсць, не рэдагуючы, бо гэта і ёсць самае каштоўнае — шчырасць маленькіх сэрцаў.

Насця, 6 гадоў. 

Мама — Антаніна Канавалава, пазбаўленая волі ў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму на 5 гадоў і 6 месяцаў. Бацька — Сяргей Ярашэвіч, пазбаўлены волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму на 6 гадоў і тры месяцы.

У мамы цёмныя валасы, як у Вані. І сінія вочы. На мой дзень нараджэння мама падарыла мне касметыку.

Калі мама вернецца, я падрыхтую сюрпрыз і намалюю кветачкі. Я абдыму маму, а потым заплюшчу ёй вочы рукамі, прывяду і скажу: "Сюрпрыз!”

Я сумую па Беларусі. Яна рознакаляровая.

А больш я нічога не памятаю. (Насці было чатыры гады, калі маму пасадзілі).

Жадаю маме здароўя, каб яна не хварэла, усміхалася, а ўсіх дрэнных людзей пасадзілі ў турму.

Тату памятаю. У яго валасы цёмныя і стрыжка, як у Вані. А яшчэ ён вельмі мілы. Не памятаю, як з ім гуляла. Хачу, каб тата і мама не сумавалі без нас. Каб яны былі цэлыя. Каб тата хутчэй вярнуўся разам з мамай.

Ваня, 8 гадоў.

Мама — Антаніна Канавалава, затрыманая ў верасні 2020 года, асуджаная да пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму на 5 гадоў і 6 месяцаў.

Бацька — Сяргей Ярашэвіч, пазбаўлены волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму на 6 гадоў і тры месяцы.

‍Я памятаю маму мілай, добрай і клапатлівай. Мама неяк знайшла каля нашай рэчкі сабачак і ўзяла іх. Іх нехта скінуў з моста. А мама, пачуўшы выццё, знайшла іх і прынесла дадому. Потым іх раздалі. Бо ў нас ужо быў сабака Кэндзі. Я на ім катаўся, калі мне было пяць гадоў, а мама трымала Кэндзі, бо ён брыкаўся.

Я з мамай не размаўляў ужо тры месяцы. Я па ёй сумую. Калі маму ўбачу, я яе абдыму. А яшчэ падрыхтую сюрпрыз, але які — не скажу, гэта ж сюрпрыз.

Я жадаю маме, каб яна яшчэ трошачкі вытрывала, і мы яе адтуль абавязкова забярэм.

А тата заўсёды мне дапамагаў. Гуляў са мной у футбол. У нашым двары ў вёсцы. А яшчэ памятаю, як катаў нас на машыне. Хачу, каб ён не хварэў і хутчэй выйшаў.

Ян, 9 гадоў

‍Тата — Сяргей Лісоўскі, затрыманы ў жніўні 2021 года. Унесены ў спіс "тэрарыстаў". Знаходзіцца ў СІЗА КДБ.‍

Тата моцны, у яго заўсёды на твары ўсмешка, але мала валасоў, калі сказаць шчыра.

Ён вельмі вясёлы, добры, працавіты. Мы з ім часта па вечарах клаліся ў ложак, гулялі, расказвалі адзін аднаму небыліцы, смяшылі адзін аднаго. А потым прыходзіла бабуля, яна злавалася, што мы яшчэ не спім.

Адзін раз, калі мы былі ў Турцыі, я пачаў падаць з пірса ў мора, заблытаўся ў канатах, крычаў маме: "Мама, памажы!", а прыбег тата, схапіў мяне і выцягнуў. Тата мой абаронца заўсёды.

А яшчэ мы неяк купаліся ў моры з татам, хоць былі вывешаныя чырвоныя сцягі. А хвалі былі два метры вышынёй. Нам было так весела!

Яшчэ памятаю, як мы з татам каталіся ўздоўж мінскай рэчкі на роварах. Дарэчы, тата ў мяне паверыў, калі я сказаў, што змагу паехаць на двухколавым ровары сам, без падтрымкі.

Без таты мне сумна. Без яго менш маральнай падтрымкі. Але я хачу быць на яго падобным. Такім жа вясёлым, такім жа моцным і працавітым, толькі каб валасоў паболей было.

Я жадаю тату найхутчэйшага "адпушчэння" з турмы. Застацца такім жа вясёлым, моцным, такім як раней, толькі нават лепей. Каб яго турма нічым не сапсавала.

Лёша, Саша, Косця. Тата палітвязень. Папрасілі захаваць ананімнасць.
Лёша, 10 гадоў

Тата мой аўтарытэт, ён для мяне герой. Я яго вельмі люблю. Успамінаю, як я хадзіў на стадыён і глядзеў, як ён гуляў з хлопцамі ў футбол, а цяпер, калі я гуляю ў футбол і забіваю галы, мне заўсёды ўспамінаецца тата. Успамінаю, як мы хадзілі прагуляцца. Успамінаю, як тата прыязджаў з працы і падкідваў нас.

Я пішу тату лісты, а ён мне піша. У лістах ён расказвае розныя гісторыі, успамінаючы, напрыклад, як хадзіў на першую Лігу чэмпіёнаў у Беларусі. Часам я задаю яму задачку па шахматах, а часам ён мне.

Я стараюся дапамагаць маме. Гуляю з братамі на вуліцы, наводжу парадак, праціраю пыл, выношу смецце пастаянна. Стараемся, каб у мамы кожны дзень быў добры настрой. Але не заўсёды атрымліваецца, праўда.

Жадаю, каб тата хутчэй прыйшоў да нас. Я ведаю, што ён сумленны, ён быў за Беларусь. Хацеў, каб правіў прэзідэнт, які годны гэтага. А не той, хто ўсё падрабляе. Ён хацеў, каб Беларусь была сумленная краіна.

Саша, 5 гадоў

Памятаю, што тата такі з барадой. Яшчэ памятаю, што ён падушкай збіў лямпачку (гулялі ў бой падушкамі).

Лукашэнка думаў, што тата яго паб'е і пераможа. Ён вырашыў яго пасадзіць у турму, таму што не хацеў, каб тата яго перамог.

Косця, 8 гадоў

У таты, памятаю, твар такі круты, мне падабалася. А ў турме ў яго змяніўся твар, галава стала круглай. І барада стала карацей.

Я сумую па ім, таму што вельмі моцна люблю яго. Памятаю, як тата з мамай у нашым доме рабілі паласу перашкодаў, а мы яе праходзілі.

Тата за час у турме стаў крутым мастаком, ён так крута малюе!

Мне хочацца хутчэй сустрэцца з татам, абняцца. Хутка ў нас будзе спатканне. Тату я б пажадаў шчасця і дабра, каб ён не сумаваў, бо зусім хутка мы з ім сустрэнемся. Я адразу налячу на тату і пацалую.

Я ведаю, што тата быў вельмі сумленны. Быў супраць гэтых двух... дурняў.

Як можна дапамагчы дзецям палітвязняў?

Фонд BYSOL абвясціў збор на летні адпачынак для дзяцей палітычных зняволеных. Як пакінуць ахвяраванне — даведвайцеся тут.