Ракетны ўдар ЗША па Сірыі. Што адбылося і якія будуць наступствы

Увечары 6 красавіка караблі ваенна-марскіх сіл ЗША выпусцілі па вайсковых аэрадромах Сірыі 59 крылатых ракет "Тамагаўк". Коратка тлумачым, што адбылося.

Амерыканцы бамбяць Сірыю. Што тут новага?

Новае тое, што 59 крылатых высокадакладных ракет "Тамагаўк" — гэта масіраваны ўдар, здольны знішчыць цэлую армію. Дагэтуль амерыканцы разам з саюзнікамі па NATO бамбілі пазіцыі сірыйскіх урадавых войскаў з дапамогай авіяцыі. Гэта нашмат менш маштабныя дзеянні, здольныя толькі перашкодзіць войскам Башара Асада ў супрацьстаянні з паўстанцамі.

У дадатак, удар "Тамагаўкамі" з караблёў у Міжземным моры — гэта прамое рашэнне Вашынгтона. Ні адна з іншых краін-удзельніц вайсковай аперацыі ў Сірыі такое зрабіць проста не ў стане.

"Тамагаўкі" — што гэта ўвогуле за зброя?

Крылатая ракета, здольная змяняць накірунак руху і трапляць у цэль на адлегласці да 2500 кіламетраў. Упершыню амерыканцы выкарысталі "Тамагаўкі" у 1991 годзе падчас аперацыі "Бура ў пустыні" у Іраку. Паводле слоў відавочцаў, ракета настолькі дакладная, што можа трапіць у цэль памерам з акно звычайнага дома. "Тамагаўкі" складана збіць сродкамі супрацьпаветранай абароны і знішчальнікамі, гэтыя ракеты перамяшчаюцца нізка над зямлёй на хуткасці 880 кіламетраў за гадзіну. Яны адносна невялікія, кожная мае толькі каля 6 метраў даўжыні. Аднак іх боезарад роўны 450 кілаграмам тратылу ў эквіваленце. Для параўнання, можна згадаць, што зарад бомбы, узарванай нядаўна у метро Пецярбурга быў "ўсяго" 450 грам тратылу.

Што яны разбамбілі?

Амерыканцы ўжо заявілі, што мэтай удару была сірыйская вайсковая авіябаза "Шайрат". Дакладных звестак з месца ўдару пакуль няма (і наўрад ці яны з'явяцца, арміі амаль ніколі не даюць дакладных лічбаў панесеных стратаў). Аднак ужо вядома, што цалкам знішчаная ўзлётна-пасадачная паласа і дзясяткі самалётаў. Ёсць інфармацыя пра загінулых і параненых сірыйскіх вайскоўцаў. Амерыканцы сцвярджаюць, што менавіта "Шайрат" сірыйская авіяцыя выкарыстоўвала для нанясення ўдараў з выкарыстаннем хімічнай зброі.

Чаму менавіта цяпер?

Афіцыйная прычына ― выкарыстанне сірыйскімі ўрадавымі войскамі хімічнай зброі супраць атрадаў паўстанцаў у правінцыі Ідліб, у выніку якога пацярпела мірнае насельніцтва. Паводле розных звестак, у выніку атакі загінула ад 67 да 100 чалавек. Некалькі соцень знаходзяцца ў цяжкім стане. Жахлівыя кадры наступстваў атручэння мірных жыхароў, у тым ліку дзяцей, трансляваліся ўсімі сусветнымі СМІ.

Краіны Захаду абвінавацілі ў выкарыстанні хімічнай зброі супраць мірнага насельніцтва ўрадавыя войскі Башара Асада. Афіцыйны Дамаск у сваю чаргу заявіў, што хімічная зброя знаходзілася ў паўстанцаў і выпадкова была разбомбленая падчас налётаў урадавай авіяцыі. Гэтую ж версію падтрымала Расія.

Чаму да гэтай падзеі так шмат увагі?

Таму што ўдар ЗША крылатымі ракетамі па Сірыі выходзіць за межы ўнутрысірыйскага канфлікту. Як вядома, Крэмль падтрымлівае афіцыйны Дамаск і Башара Асада, расіяне накіравалі ў Сірыю свае войскі і інструктараў, выставілі супрацьпаветраную абарону ў выглядзе комплексаў С-300 і С-400. Яны таксама выкарыстоўвалі свае ракеты для ўдараў па пазіцыях паўстанцаў, але вынік гэта мела, хутчэй, сімвалічны. Паводле чутак, некаторыя расійскія ракеты нават не змаглі даляцець да мэты і ўпалі на тэрыторыі Ірана.

Афіцыйны Крэмль ужо адрэагаваў заявай прэс-сакратара Пуціна Дзмітрыя Пяскова: "Прэзідэнт Пуцін лічыць амерыканскія ўдары па Сірыі агрэсіяй супраць суверэннай дзяржавы ў парушэнне нормаў міжнароднага права, прычым, па надуманых падставах". У ЗША і іншых краінах Захаду ўсё наадварот. Пра падтрымку крокаў адміністрацыі Дональда Трампа заяўляюць нават тыя, хто яго раней толькі крытыкаваў.

І што будзе далей?

Гэта самае цікавае, бо наступствы могуць быць нават для жыцця кожнага з нас. Першы вынік ужо відавочны ― усяго праз некалькі гадзін пасля ракетнага ўдару рэзка падаражала нафта, адразу на 2%. Здавалася б, гэта добра для Расіі і яе эканомікі. Але з іншага боку, па аўтарытэце Крамля нанесены яшчэ больш моцны ўдар, чым па сірыйскіх аэрадромах. ЗША даказалі, што могуць і будуць дзейнічаць, не зважаючы на тое, чаго б хацеў Пуцін. Пасля прыходу да ўлады Дональда Трампа шмат каму здавалася, што Вашынгтон і Масква ледзьве не пасябравалі нанова. Цяпер зразумела, што гэта не так.