Хто, калі не Фрэйзер?
Пасля не вельмі ўдалага выступлення зборнай Беларусі па хакеі на чэмпіянаце
свету ў Маскве крэсла пад Куртам Фрэйзерам хістаецца. Адмыслоўцы сумняюцца ў
тым, што камандзе патрэбен яшчэ адзін трэнер, які будзе кіраваць ёю па
тэлефоне. Уладзімір
Беражкоў, галоўны рэдактар газеты “Прессбол”, ускладае віну за сумную і бясплённую
гульню беларускіх хакеістаў на галоўнага трэнера нацыянальнай зборнай.
Уладзімір Беражкоў: “Я лічу, што Фрэйзер не тое, што зрабіў процьму памылак, а проста не адпрацаваў свае грошы. Фактычна, ён працаваў са зборнай толькі на этапе падрыхтоўкі, які пачаўся 5-га красавіка”.
Пры канцы красавіка беларускія хакеісты ў таварыскіх сустрэчах выйгралі ў зборных Славакіі і Славеніі, двойчы ўпэўнена перайгралі нарвежцаў і італьянцаў. Верылі ў тое, што ў Маскве каманда пад кіраўніцтвам Курта Фрэйзера здолее нават пераўзысці венскія дасягненні іншага замежнага адмыслоўца – канадца Глена Хэнлана. Але...
Уладзімір Беражкоў: “Гульцы пры поўнай самааддачы, пры тым, што яны выкладаліся і, уласна кажучы, паказвалі добры хакей – тое, што яны ўмеюць рабіць, – яны нічога не маглі зрабіць, таму што ім ілжывы задалі кірунак. Каманда гуляла ў такі валюнтарысцкі хакей – ляцела ў атаку, як кажуць, з шашкамі на танкі”.
Аптымальнай заменай Курту Фрэйзеру Уладзімір Беражкоў бачыць айчыннага адмыслоўца Міхаіла Захарава. Зараз Міхаіл Міхайлавіч трэніруе найлепшы беларускі клуб краіны – “Юнацтва-Мінск” – на хакеістах з якога базуецца галоўная каманда Беларусі.
Адмысловец ужо працаваў з нацыянальнай зборнай, але быў звольнены з гэтай пасады пасля таго, як у лютым 2005-га беларусы прайгралі матч латышам і “праляцелі” міма Алімпійскіх гульняў у Турыне.
Беларускія хакеісты, да якіх мы датэлефанаваліся, абмяркоўваць магчымых пераемнікаў Курта Фрэйзера адмовіліся. Усе памятаюць гісторыю Аляксея Калюжнага. Форварда омскага “Авангарду” ўжо другі год не выклікаюць у зборную праз тое, што ў яго “нязручны” характар.
З крытыкай трэнерскіх метадаў Курта Фрэйзера выступіў днямі галкіпер беларускай зборнай Андрэй Мезін, які пасля чэмпіянату свету заявіў пра жаданне скончыць спартовую кар’еру.
Аднак Эдуард Занкавец, адзін з асістэнтаў Курта Фрэйзера, лічыць, што, нягледзячы на не надта ўдалую гульню беларускай зборнай, амерыканскі адмысловец захавае сваю пасаду.
Эдуард Занкавец: “Курт Фрэйзер не рэалізаваў яшчэ сваіх магчымасцяў, таму я спадзяюся, што ён застанецца ў зборнай. Пераемнікам у выпадку яго адмовы мог бы стаць Глен Хэнлан”.
Такім чынам, хутчэй за ўсё, беларускую хакейную дружыну па-ранейшаму будуць трэніраваць замежныя адмыслоўцы. З аднаго боку, гэта добра. Па-першае, трэнеры са Злучаных Штатаў і Канады працуюць ва ўмовах жорсткай канкурэнцыі і маюць вялікі і карысны досвед, без якога нашым хакеістам складана змагацца з заакіянскімі канкурэнтамі. Па-другое, наступны чэмпіянат свету па хакеі адбудзецца ў Канадзе, на радзіме Глена Хэнлана.
Аднак ёсць у гэтага медаля і адваротны бок. Працягвае Уладзімір Беражкоў:
Уладзімір Беражкоў: “Рашэнні кіраўніцтва нашай хакейнай федэрацыі шмат у чым інстынктыўныя. Яны прымаюцца на эмацыйным узроўні. Напрыклад, аднойчы на чэмпіянаце свету перамагла каманда Славакіі. У краіне адразу ж з’явіліся славацкія адмыслоўцы. Спачатку Шуклер, пасля Попавіч... Гэта была захопленасць. Пасля ўдарыліся ў канадскіх адмыслоўцаў... З крайнасці ў крайнасць кідаемся, і ўвесь час чамусьці нашымі зборнымі кіруюць па тэлефоне”.
Беларускім хакеістам перашкаджае архетыповая славянская вера чыноўнікаў у тое, што галоўнае – гэта забяспечыць адмыслоўцу нармалёвы ганарар. А ён прыйдзе аднекуль і вырашыць усе праблемы, ці яшчэ лепш – пад яго дбайным кіраўніцтвам усе праблемы вырашацца самі сабой.
Калі развіваць гэтую думку, непазбежнай падаецца наступная выснова: нічога ў зборнай Беларусі па хакеі з шайбай не атрымаецца, пакуль яе галоўным трэнерам не прызначаць Піліпа Кіркорава. Але калі ўжо нашымі хакеістамі зоймецца Піліп Бядросавіч, як мінімум шостае месца ім гарантавана.
Фота naviny.by
Уладзімір Беражкоў: “Я лічу, што Фрэйзер не тое, што зрабіў процьму памылак, а проста не адпрацаваў свае грошы. Фактычна, ён працаваў са зборнай толькі на этапе падрыхтоўкі, які пачаўся 5-га красавіка”.
Пры канцы красавіка беларускія хакеісты ў таварыскіх сустрэчах выйгралі ў зборных Славакіі і Славеніі, двойчы ўпэўнена перайгралі нарвежцаў і італьянцаў. Верылі ў тое, што ў Маскве каманда пад кіраўніцтвам Курта Фрэйзера здолее нават пераўзысці венскія дасягненні іншага замежнага адмыслоўца – канадца Глена Хэнлана. Але...
Уладзімір Беражкоў: “Гульцы пры поўнай самааддачы, пры тым, што яны выкладаліся і, уласна кажучы, паказвалі добры хакей – тое, што яны ўмеюць рабіць, – яны нічога не маглі зрабіць, таму што ім ілжывы задалі кірунак. Каманда гуляла ў такі валюнтарысцкі хакей – ляцела ў атаку, як кажуць, з шашкамі на танкі”.
Аптымальнай заменай Курту Фрэйзеру Уладзімір Беражкоў бачыць айчыннага адмыслоўца Міхаіла Захарава. Зараз Міхаіл Міхайлавіч трэніруе найлепшы беларускі клуб краіны – “Юнацтва-Мінск” – на хакеістах з якога базуецца галоўная каманда Беларусі.
Адмысловец ужо працаваў з нацыянальнай зборнай, але быў звольнены з гэтай пасады пасля таго, як у лютым 2005-га беларусы прайгралі матч латышам і “праляцелі” міма Алімпійскіх гульняў у Турыне.
Беларускія хакеісты, да якіх мы датэлефанаваліся, абмяркоўваць магчымых пераемнікаў Курта Фрэйзера адмовіліся. Усе памятаюць гісторыю Аляксея Калюжнага. Форварда омскага “Авангарду” ўжо другі год не выклікаюць у зборную праз тое, што ў яго “нязручны” характар.
З крытыкай трэнерскіх метадаў Курта Фрэйзера выступіў днямі галкіпер беларускай зборнай Андрэй Мезін, які пасля чэмпіянату свету заявіў пра жаданне скончыць спартовую кар’еру.
Аднак Эдуард Занкавец, адзін з асістэнтаў Курта Фрэйзера, лічыць, што, нягледзячы на не надта ўдалую гульню беларускай зборнай, амерыканскі адмысловец захавае сваю пасаду.
Эдуард Занкавец: “Курт Фрэйзер не рэалізаваў яшчэ сваіх магчымасцяў, таму я спадзяюся, што ён застанецца ў зборнай. Пераемнікам у выпадку яго адмовы мог бы стаць Глен Хэнлан”.
Такім чынам, хутчэй за ўсё, беларускую хакейную дружыну па-ранейшаму будуць трэніраваць замежныя адмыслоўцы. З аднаго боку, гэта добра. Па-першае, трэнеры са Злучаных Штатаў і Канады працуюць ва ўмовах жорсткай канкурэнцыі і маюць вялікі і карысны досвед, без якога нашым хакеістам складана змагацца з заакіянскімі канкурэнтамі. Па-другое, наступны чэмпіянат свету па хакеі адбудзецца ў Канадзе, на радзіме Глена Хэнлана.
Аднак ёсць у гэтага медаля і адваротны бок. Працягвае Уладзімір Беражкоў:
Уладзімір Беражкоў: “Рашэнні кіраўніцтва нашай хакейнай федэрацыі шмат у чым інстынктыўныя. Яны прымаюцца на эмацыйным узроўні. Напрыклад, аднойчы на чэмпіянаце свету перамагла каманда Славакіі. У краіне адразу ж з’явіліся славацкія адмыслоўцы. Спачатку Шуклер, пасля Попавіч... Гэта была захопленасць. Пасля ўдарыліся ў канадскіх адмыслоўцаў... З крайнасці ў крайнасць кідаемся, і ўвесь час чамусьці нашымі зборнымі кіруюць па тэлефоне”.
Беларускім хакеістам перашкаджае архетыповая славянская вера чыноўнікаў у тое, што галоўнае – гэта забяспечыць адмыслоўцу нармалёвы ганарар. А ён прыйдзе аднекуль і вырашыць усе праблемы, ці яшчэ лепш – пад яго дбайным кіраўніцтвам усе праблемы вырашацца самі сабой.
Калі развіваць гэтую думку, непазбежнай падаецца наступная выснова: нічога ў зборнай Беларусі па хакеі з шайбай не атрымаецца, пакуль яе галоўным трэнерам не прызначаць Піліпа Кіркорава. Але калі ўжо нашымі хакеістамі зоймецца Піліп Бядросавіч, як мінімум шостае месца ім гарантавана.
Фота naviny.by
