Павел Юрцэвіч: Хачу адкрыць канцэртную пляцоўку і назваць яе “Бедные люди”

Адна з самых уплывовых студый гуказапісу ў беларускім рок-асяроддзі святкуе 10-годдзе. Напярэдадні вялікага канцэрту, які пройдзе 26 верасня ў клубе “Мулен руж”, кіраўнік “ОСМОС” Павел Юрцэвіч распавёў Еўрарадыё пра сваю гультаяватасць, новы падыход музыкаў да творчасці, думкі, ўдарыцца ў прадзюсаванне, студыйных рэзідэнтаў і планы на новыя музычныя праекты.

Еўрарадыё: Ці змянілася за 10 гадоў што-небудзь у падыходзе музыкаў да запісу, да студыйнай працы, ці можна казаць, што цяпер музыка не падобная на тое, што рабілася раней?

Павел Юрцэвіч: Безумоўна ўсё змянілася! Знікла самая галоўная рэч, якая і стала асноўнай прычынай зменаў: цяпер ужо шара не пракаціць! Раней усё, што не зробіш, было само сабою навіной. Можна было даваць сыры матэрыял і, калі ён меў пэўны сэнс ды цікавасць, то табе даравалі ўсё. Цяпер такога ўжо не адбываецца, бо ўсе наеліся і жадаюць якасці а не колькасці. Таму музыкі, безумоўна, сталі больш думаць пра свой прафесійны стан, гурты сталі збірацца пераважна з прафесійных музыкаў. Безумоўна, самі музыкі пачалі лепш ставіцца да сваіх інструментаў… не ў сэнсе, што пыл пачалі часцей здзьмухваць, а ўвогуле, змянілі ўвесь парк інструментаў.

Еўрарадыё: А падыход да запісу змяніўся? Да прыкладу, цяпер часта выдаюць альбомы і кажуць: “Ён запісаны пачакай, а не па інструменце!” Маўляў, так ствараецца ўражанне жывога гучання…

Павел Юрцэвіч: Ну, гэта як у кіно! Ёсць галівудскі прынцып здымак, а ёсць “Масфільмаўскі”. У Галівудзе гук бяруць непасрэдна са здымачнай пляцоўкі, на “Масфільме” гук запісваюць потым. Тое ж самае і ў нас. У прынцыпе, калі ў рок-н-роле пачыналася электрычнасць, усё запісвалі “пачкай”. І ў Мінску, на пачатку 1990-х, калі мы з гуртом “Ы.Ы.Ы.” працавалі над альбомам “Только для девочек”, мы таксама пісаліся разам. Проста была вялікая студыя, дастаткова далёка стаялі мікрафоны, тым не менш, мы чулі адзін аднаго… быў эфект пэўнай сыгранасці… Для непрафесіяналаў так пісаць крыху лягчэй. А цяпер так пішуць у асноўным дэма-запісы, бо гэта тэхнічна прасцей ну, і дзешавей. Прасцей жа зняць студыю на 4 гадзіны і запісаць “пачкай” 10 песень, ці зняць на тыя ж 4 гадзіны і запісаць толькі палову песні.

Еўрарадыё: Ці часта даводзіцца выпраўляць запісанае з дапамогай спецыяльных праграм, ці трапляюць у ноты, ці часта памыляюцца?

Павел Юрцэвіч: На жаль, такое існуе і набывае масавы характар. Настолькі масавы, што мы ўжо выносім у асобны радок паслуг так званы мантаж. То бок гэта тычыцца не толькі галасавых партый, але і інструментаў, калі запісанае наразаецца па нотах і складаецца па-новаму. Але гэта праблема непрафесійных калектываў. З прафесіяналамі такое адбываецца вельмі рэдка. Ну, недацягнуў крыху нотку, што ўжо там, падцягнем мы яе.

Калісьці будуць казаць, што ёсць рок брытанскі, амерыканскі і беларускі.

 

 

Еўрарадыё: Дарэчы, а чаму ўвогуле “ОСМОС” вырашылі займацца альтэрнатыўнай музыкай? Чаму не папсой, там жа і грошай болей будзе..!)

Павел Юрцэвіч: Ну, наконт грошай у нашай краіне ўвогуле ўсё вельмі дзіўна. На мой погляд, наш поп-рынак яшчэ не сфармаваны (усміхаецца). Неяк не пачаў ён яшчэ працаваць так, каб можна было сказаць, што ў Беларусі ёсць свой поп-шоў-бізнэс, які сам сябе забяспечвае, і пры гэтым нешта зарабляе. З альтэрнатывай жа ў нас значна лепшыя справы. Бо гуртоў, якія займаюць моцныя пазіцыі, можа быць значна менш, чым поп-калектываў. І пры гэтым цікавасць да іх будзе значна большай, а адпаведна, і да арганізацый, якія з імі працуюць. Ну, і магчыма, на такое рашэнне паўплывала тое, што я сам калісьці займаўся альтэрнатывай, рок-н-ролам і мне гэта блізка (усміхаецца).

Запісваць добрую папсу, прабачце, таксама вельмі складаны працэс. І, каб яна была цікавай, у ёй таксама павінна быць шмат альтэрнатыўнага. Трэба прадумваць кожны крок, кожны рух і музыкі, і цела. З гэтага пункту гледжання з альтэрнатывай значна прасцей працаваць. У альтэрнатыве галоўнае — ідэя трэка… карацей, калі недзе крыху налажаў, то гэта не праблема. А ў папсе трэба рабіць так, каб усё было ідэальна правільна.

Еўрарадыё: І ў працяг размовы: ты вядомы, як тусоўшык, як чалавек, які за вечар можа наведаць пяць мерапрыемстваў, у тым ліку, і гламурна-папсовых. Дык параўнай па якасці, па развіцці беларускую папсу і беларускую альтэрнатыву.

Павел Юрцэвіч: Параўнаць з чым? З замежнікамі? Не, ну мы знаходзімся глыбока ўнізе спісу. Мне падаецца гэта таму, што ў нас няма традыцыі. Яна не напрацаваная ў нас, практычна па ўсіх жанрах. Калі на тым жа Захадзе рок-н-рол развіваўся дзесяцігоддзямі, то ў нас быў Савецкі саюз. Па-першае, усе калектывы ў СССР, якія хоць неяк можна было б назваць не эстрадай, а хоць неяк рок-н-ролам, пачаліся з гадоў 70-х. І усё адно яны амаль усе былі… калькамі, па-сутнасці, кавер-бэндамі. Ну, Мулявін працаваў у, можна сказаць, рок-н-рольным ключы. І рабіў дастаткова цікавыя рэчы, улічваючы, што гэта падабалася не толькі тут, але і за мяжой. Але ўсё адно гэта быў дзяржаўны калектыў, які быў вымушаны прытрымлівацца дзяржаўнай ідэалогіі, нормаў, таму пра свабоднае развіццё і фармаванне традыцый размова не вядзецца.

Атрымліваецца ,у нас усё пачалося дзесьці з канца 80-х і разам з развалам Савецкага саюза пайшло далей. Часу на тое, каб стварыць традыцыю, вельмі мала. Мала часу, каб можна было казаць, што вось гэта беларускі рок-н-рол, гэта беларускі попс… Мы ўвесь час азіраемся на кагосьці, мы ўвесь час любім чужое, а не сваё, адпаведна, не даём свайму развівацца. Гэта, з аднаго боку, дрэнна, але з іншага — звычайны працэс. Мусіць прайсці час і, думаю, традыцыя выпрацуецца. Не думаю, што мы распусцімся ў расійскай ці заходняй культуры. Улічваючы, якія кветкі ўзыходзяць у нашай краіне цяпер, што ўвесь былы савецкі саюз ахае і атрымлівае асалоду, то мы мусім вызначыцца самі з сабой і нешта стварыць. Я веру, што калісьці будуць казаць: вось, ёсць брытанскі рок, ёсць амерыканскі рок і ёсць беларускі рок.

Хачу пратрымаць студыю на плыву да часоў, калі зменяцца законы і ўмовы працы.

 

 

Еўрарадыё: На сямігоддзе студыі ты казаў, што вы толькі пачалі працаваць “у нуль”. Што сёння? Усё гэтак жа дрэнна?

Павел Юрцэвіч: Па-першае, я не лічу, што гэта дрэнна! Нашы пазіцыі моцныя, надзейныя і перспектыўныя. Тое, што цяпер мы асабліва не зарабляем, ну, цяпер увогуле складана зразумець, на чым можна зарабляць у музычнай сферы. Раней музыка зарабляў на канцэртах, на продажы дыскаў ды на тэле- радыёэфірах. У нашай сітуацыі застаюцца толькі канцэрты. А мы канцэртамі не займаемся. Дык і на чым нам зарабляць? Можна падняць кошты, пагоршыць умовы для музыкаў, але, на мой погляд, гэта няправільнае рашэнне на сёння. Наша каманда пакуль спраўляецца і так, мы адчуваем сябе дастаткова нядрэнна.

Еўрарадыё: То бок, альтруізм працягваецца?

Павел Юрцэвіч: Не! Альтруізм скончыўся акурат на сямігоддзе. Мы адбіваем свае ўклады, як грашовыя, так і фізічныя, часовыя і г.д. Я хачу пратрымаць студыю на плыву да тых часоў, калі тут зменяцца законы і, адпаведна, ўмовы працы. Напрыклад, калі пачнуць сапраўды выконвацца аўтарскія правы. Тады мы здолеем зарабляць на сегменце сумежных правоў. Калі здымуцца забароны на эфіры. Нібыта іх ужо няма, але і эфіраў няма, а гэта праблема (усміхаецца). Калі нарэшце да нас дойдзе сусветная практыка па продажы трэкаў праз інтэрнэт. Бо дыскі прадаваць бессэнсоўна, іх набываюць адзінкі, аўдыёфілы, аматары фізічных выданняў. Астатнія качаюць бясплатна. Калі гэта зменіцца, то і мы пачне зарабляць, бо сумежныя правы заўсёды застаюцца ў нас.

Жаданняў вельмі шмат, але я па сваёй сутнасці гультаяваты чалавек.

 

 

Еўрарадыё: Дык, можа, вы з часам ператворыцеся ў сапраўдны, па заходніх традыцыях лэйбл?

Павел Юрцэвіч: Ты ведаеш, жаданняў вельмі шмат, але я па сваёй сутнасці гультаяваты чалавек. Таму мне проста лянота (усміхаецца)! Я шмат чаго хачу! Напрыклад, адкрыць канцэртную пляцоўку, назваць яе “Бедныя людзі”, ці неяк так… То бок, зрабіць “ОСМОС”, як рух. Але лянота (усміхаецца)!

Еўрарадыё: Студыя шмат рабіла ўласных праектаў. Апошні “Рок у тварах”. Прыходзілі людзі, фоткаліся, а дзе вынік?

Павел Юрцэвіч: Ты хочаш сваю фотку? Прыходзь забірай (смяецца)! Насамрэч, ляжаць усе здымкі на студыі. Адну частку праекту мы ж дарабілі, быў зроблены каляндар. А вось другую, на жаль, так і не скончылі. Справа ў тым, што сама ідэя глабальная, але без пэўнага працягу. Праект мусіў скончыцца выставай фотак, і ўсё. То бок, трэба было пахаць, збіраць усіх гэтых людзей, а нашых рокераў паспрабуй сабраць… А яшчэ, каб ім потым спадабалася! Ім кажаш, што наадварот усё мусіць быць без упрыгожанняў, натуральна, як ёсць, але ім усё адно не так. Карацей, былі праблемы. А дзеля таго, каб потым зладзіць выставу а-ля “зрэз рок-н-рола”… а ўсё зацягнулася, і пачатак ужо не раўназначны з заканчэннем… вось так усё і прадынамілася! Ну, і было нямала нейкага негатыву, асабліва, звязанага з календаром… Карацей, у нас шмат латэнтных пі***асаў!

Еўрарадыё: Увогуле, студыя пачыналася з міксаў на Neuro Dubel, але больш нічога падобнага не рабілася, чаму?

Павел Юрцэвіч: А ведаеш, неяк зацягнула іншая дзейнасць. Звязаная менавіта з гуказапісам. Перыядычна мы да гэтага вяртаемся, але яно не даходзіць да выдання. Неяк творчы запал знік, а тады ён быў. Але цяпер ужо зноў думаем пра тое, каб зрабіць нешта сваё. Можа, гэта ў што-небудзь пераўтворыцца, можа, не, але пакуль гэта ўсё на ўзроўні думак.

Еўрарадыё: А падрабязней?

Павел Юрцэвіч: Ну, сесці разам з Гарыкам (гукарэжысёр “ОСМОС” Гарык Плевін — заўв. Еўрарадыё) і прыдумаць разам нейкі музычны праект, відаць, інструментальны, хутчэй за ўсё, электронны і паэксперыментаваць з гукам. Адным словам, заняцца творчасцю, бо ў творчых батарэйках энергіі назапасілася, і варта б было яе куды-небудзь падзець.

Мяне часта называюць прадзюсарам, магчыма, калі-небудзь мы сапраўды выйдзем за межы студыі.

 

 

Еўрарадыё: У студыі “ОСМОС” ёсць свае, так бы мовіць, рэзідэнты…

Павел Юрцэвіч: Так, безумоўна! (Да рэзідэнтаў “ОСМОС” можна аднесці гурты Neuro Dubel, RockerJoker, Pomidor/OFF, The UNB, “Серебряная свадьба” і г.д. — заўв. Еўрарадыё).

Еўрарадыё: Дык па якім прынцыпе яны адбіраюцца, бо гэта абсалютна розныя людзі і па характарах, і па музыцы, што выконваюць?

Павел Юрцэвіч: Не! Ты памыляешся, не такія яны і розныя. Яны ўсе мысляць нестандартна. А падбіраюцца? Калі мы прапануем музыкам… пэўныя варыянты паслабленняў ці сумеснай дзейнасці, то мы адназначна бачым, што яны карысныя для той самай традыцыі! Усё, што яны робяць, — гэта не ўпустую, не проста так, людзі гэтым сапраўды жывуць, без гэтага не могуць, яны таленавітыя, цікавыя і тое, што яны робяць, таксама заўсёды цікава. Ва ўсялякім выпадку, пакуль яны не пачнуць рабіць нейкую туфту, яны будуць з намі і мы іх будзем падтрымліваць.

Еўрарадыё: То бок, шансаў мала патрапіць..?

Павел Юрцэвіч: Ну, падрасці крыху (смяецца)!

Еўрарадыё: Ці ёсць глабальныя планы ў студыі на бліжэйшы год, ці, можа, адразу на наступнае 10-годдзе?

Павел Юрцэвіч: Я нават гэты канцэрт-святкаванне спланаваў толькі таму, што юбілей. А інакш, адзначылі б дзе-небудзь ва ўтульным клубе самі з сабой. Таму ніякіх планаў глабальных няма. Калі ты пра перайсці ў нейкія іншыя “выявы”, то гэта можа быць у планах заўсёды, але не факт, што атрымаецца. Напрыклад, мяне даўно ўжо называюць прадзюсарам, але я сябе такім не лічу. Калі разбірацца, то нібыта і сапраўды прадзюсар. Але сам я сябе называў студыйным прадзюсарам (усміхаецца), бо далей студыі я не лезу. У праектах, якія мы робім, сапраўды я вырашаю, што ды як будзе, і адказваю за гэта. Магчыма, калі-небудзь мы і выйдзем за межы студыі ў гэтым сэнсе. Паглядзім, што ды як будзе.

На канцэрце святкаванні-юбілею будуць “вяршкі” дзесяцігадовай працы студыі.

 

 

Еўрарадыё: Што будзе на канцэрце-святкаванні 10-годдзя студыі?

Павел Юрцэвіч: Ой, будзе выбітны канцэрт. Я толькі з “Мулен ружа”, мы абмяркоўвалі розныя тэхнічныя бакі шоў, якія вырашаць ваш настрой, дарагія наведвальнікі! Калі агульнымі словамі, то гэта будуць “вяршкі” дзесяцігадовай працы студыі. Удзельнічаць будуць людзі, якія належаць да, як ты казаў, рэзідэнтаў. Але прасцей распавесці пра тое, што ды як будзе па чарзе. Дзверы клуба адкрыюцца ў 18:00, а сама дзея пачнецца не пазней за 19:00. На жаль, у нас вельмі мала часу і, каб нікога не абразаць і не сціскаць, спазняцца мы не будзем! Таму, сябры, не спазняйцеся!

Пачне мерапрыемства Міхей Насарогаў. Гэта будзе неафіцыйная прэзентацыя яго новага сольнага альбома “Красивый”. Будуць выконвацца прыгожыя песні, Міхей казаў, што будзе ладзіць нешта кшталту інтэрактыўных стасункаў з публікай. То бок, неяк будзе ўцягваць прысутных ва ўдзел у канцэрце.

Потым выйдзе аркестр Аляксандра Ліпніцкага, які апроч іншага выканае 10 важных для “ОСМОС” трэкаў. Менавіта да гэтых тэм студыя ці прыклала максімальна руку, ці яны ўвогуле з’явіліся дзякуючы студыі. Усе гэтыя песні, у прынцыпе, людзі ведаюць, але іх ніхто ніколі не чуў у такім варыянце на жыва. Будуць выконвацца песні гуртоў Neuro Dubel, RockerJoker, The UNB ды “Ы.Ы.Ы.”. Салістамі будуць, адпаведна,Саша Кулінковіч ды Юра Навумаў, Міхей Насарогаў ды Макс Сіры, Зміцер Дольнік, Саша Памідораў ды вельмі шмат дапамагаць будзе Святлана Бень. Будуць вельмі цікавыя дуэты. Усё будзе аранжыравана пад аркестр. толькі ўявіце Кулінковіча з аркестрам! Гэта ж крута!

Другое аддзяленне цалкам будзе аддадзенае гурту “Серебряная свадьба”. Даўно яны не выступалі ў Мінску, таму іх канцэрт на паўтары гадзіны будзе акурат да месца. Спадзяюся, наш канцэрт выклікае здаровую цікавасць у публікі.

Фота: Еўрарадыё, Budzma.org, Вольга Качура