Марсіянскія пейзажы, выспы-чарапахі і палі-“долары” ёсць на Віцебшчыне
Каб пабачыць гэта, найлепшаму фатографу года Сяргею Плыткевічу дастаткова адной секунды Фотамастак, дырэктар выдавецтва “Рыфтур”, галоўны рэдактар часопіса “Фотамагія” Сяргей Плыткевіч у Мірскім замку дэманструе сваю выставу “Нечаканая Беларусь” – погляд на беларускія краявіды з вышыні птушынага палёту. Фатограф заўважае і фіксуе незвычайнае і прыгожае, ён лічыць, што нашая краіна не горш, а можа нават, прыгажэй за астатнія.
Еўрарадыё прапануе вам наведаць выставу майстра віртуальна.
На гэтым кадры долар.
Ён называецца “Хто сказаў, што на Віцебшчыне не цэняць сусветную валюту?” Віцебскія палі адрозніваюцца ад іншых, бо Віцебшчына – гэта ўзгоркі, нізіны, пералескі. Нашыя продкі былі вымушаныя прыстасоўвацца: дзе атрымлівалася, рабілі палі, і яны былі звілістымі… А тут на “долары” яшчэ і палоскі ёсць.
А тут "галава чарапахі". Галава, рот, а дрэвы – як выпучаныя вочы. Маленькі паўвостраў выглядае так дзякуючы асвятленню. "Чарапаха" таксама знаходзіцца на адным з азёраў Браслаўшчыны.
Гэты кадр падобны на вугра ці змяю. Гэты цікавы паўвостраў звіваецца, цягнецца ў даўжыню на 2 кіламетры, а ў шырыню мае 50 метраў – нават увесь не патрапіў мне у кадр . Знаходзіцца ён на мяжы Беларусі і Расіі. Рака Дрыса, што ўпадае ў возера Сіньша, там розных выспаў і паўастраўкоў шмат.
А тут журавель – крылы, дзюба, шыя, а на галаве расце невялічкі лес – усё астатняе забалочана. Гэта возера Ельня Мёрскага раёна, якое нібы падзеленае на дзве часткі…
А побач там ёсць яшчэ возера Курганістае, дзе шмат-шмат выспаў памерам 10, 5, 1 квадратных метраў. На кожным з іх растуць сосны, бярозы, і зверху гэта выглядае проста ашаламляльна.
Гэта – возера-"голуб". Заказнік Сарачанскія азёры Астравецкага раёну. Знаходзяцца яны побач з папулярнымі Блакітнымі азёрамі, дзе быў амаль кожны падарожнік. Сарачанскія ад Блакітных адрозніваюцца тым, што знаходзяцца на адкрытых прасторах, а не ў лясах, таму можна і без самалётаў і верталётаў назіраць цудоўныя панарамы.
А гэты здымак я назваў “Дарога у неба”, што ў рыбхозе ў Жыткавіцкім раёне. Звычайна каля рыбных сажалак ёсць такія дарогі. Гэтая, зігзагамі, выглядае вельмі рамантычна, нібы ідзе да неба…
Еўрарадыё прапануе вам наведаць выставу майстра віртуальна.
Гэта возера Богінскае Браслаўскага раёну. Гэты раён самы прыгожы, калі здымаць яго з верталёта, таму знайсці маляўнічы пейзаж тут прасцей за ўсё. З іншага ракурса – возера як возера: лес, заліў. А калі крыху павярнуць – шапка, нос, вусны, барада і цыгарэта – гняздо бакланаў.
На гэтым кадры долар.
Ён называецца “Хто сказаў, што на Віцебшчыне не цэняць сусветную валюту?” Віцебскія палі адрозніваюцца ад іншых, бо Віцебшчына – гэта ўзгоркі, нізіны, пералескі. Нашыя продкі былі вымушаныя прыстасоўвацца: дзе атрымлівалася, рабілі палі, і яны былі звілістымі… А тут на “долары” яшчэ і палоскі ёсць.
А тут "галава чарапахі". Галава, рот, а дрэвы – як выпучаныя вочы. Маленькі паўвостраў выглядае так дзякуючы асвятленню. "Чарапаха" таксама знаходзіцца на адным з азёраў Браслаўшчыны.Гэты кадр падобны на вугра ці змяю. Гэты цікавы паўвостраў звіваецца, цягнецца ў даўжыню на 2 кіламетры, а ў шырыню мае 50 метраў – нават увесь не патрапіў мне у кадр . Знаходзіцца ён на мяжы Беларусі і Расіі. Рака Дрыса, што ўпадае ў возера Сіньша, там розных выспаў і паўастраўкоў шмат.
А тут журавель – крылы, дзюба, шыя, а на галаве расце невялічкі лес – усё астатняе забалочана. Гэта возера Ельня Мёрскага раёна, якое нібы падзеленае на дзве часткі…
А побач там ёсць яшчэ возера Курганістае, дзе шмат-шмат выспаў памерам 10, 5, 1 квадратных метраў. На кожным з іх растуць сосны, бярозы, і зверху гэта выглядае проста ашаламляльна.
Гэта – возера-"голуб". Заказнік Сарачанскія азёры Астравецкага раёну. Знаходзяцца яны побач з папулярнымі Блакітнымі азёрамі, дзе быў амаль кожны падарожнік. Сарачанскія ад Блакітных адрозніваюцца тым, што знаходзяцца на адкрытых прасторах, а не ў лясах, таму можна і без самалётаў і верталётаў назіраць цудоўныя панарамы.
А гэты здымак я назваў “Дарога у неба”, што ў рыбхозе ў Жыткавіцкім раёне. Звычайна каля рыбных сажалак ёсць такія дарогі. Гэтая, зігзагамі, выглядае вельмі рамантычна, нібы ідзе да неба…
