Гараўскі называе сябе былым байцом Спецыяльнага атрада хуткага рэагавання і ўдзельнікам групы, якая ў 1999-м ліквідоўвала апазіцыйных палітыкаў Юрыя Захаранку, Віктара Ганчара, бізнесмена Анатоля Красоўскага (поўны тэкст інтэрв'ю тут). Загады былі вусныя, выдаваўся "расстрэльны" пісталет, сцвярджае ён. Юрый Гараўскі, які здолеў выехаць на Захад і спадзяецца атрымаць там прытулак, заявіў, што згаданай групай кіраваў Дзмітрый Паўлічэнка, згадаў ён і Юрыя Сівакова.
Паўлічэнка ў каментары TUT.by назваў гісторыю Гараўскага "трызненнем", сцвярджае, што ў САХРы ён не служыў, у 1999-м трапіў пад следства і быў асуджаны. Былы камандзір спецатрада мяркуе, што экс-баец унутраных войскаў проста "спрабуе зарабіць на гэтым усім... страціў сумленне і арыентыры". Сівакоў жа бачыць у з'яўленні фільма менавіта цяпер нейкі знак.
Сівакову 73 гады. Ён быў міністрам унутраных спраў у 1999-2000 гадах, у час, калі зніклі Захаранка, Ганчар і Красоўскі. Пазней працаваў на пасадзе намесніка кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта (у 2000-2001 гадах), быў міністрам спорту і турызму (у 2003-2005 гадах). Еўрасаюз уключыў Сівакова ў "чорны спіс" з-за падазрэння ў яго датычнасці да палітычных знікненняў у Беларусі.
"Матэрыял такі дабротны, зроблены прафесійна, на высокім тэхнічным узроўні і, адчуваецца, на добрай такой кухні, — гаворыць Юрый Сівакоў у каментары nn.by. — Галоўнае — своечасова. Калі ў нас там сустрэча [у Санкт-Пецярбургу Аляксандра] Лукашэнкі і [Уладзіміра] Пуціна? 20 снежня?.. І мне здаецца, што гэта нават не дэсерт, а толькі закуска. Павінны яшчэ з’явіцца і першая страва, і другая, і трэцяя".
Сівакоў сцвярджае, што салдата Гаранскага не ведаў і не мог ведаць ("Нейкіх афіцэраў у твар я, канечне, мог помніць", кажа ён). Што яго аповед для яго — гэта "дэтэктыўны раман".
Былы міністр унутраных спраў кажа пра фільм DW, што "такія казыры загадзя рыхтуюцца". "Яны дзесьці ляжаць, чакаюць моманту ісціны, укідвання ў грамадства, — працягвае Сівакоў. — Але я хачу сказаць, што гэты матэрыял, з усіх тых, што былі раней, самы прафесійны". Юрый Сівакоў падкрэслівае, што фільм пра "эскадрон смерці" з'явіўся "вельмі своечасова".
З 1999 года Юрый Захаранка (былы міністр унутраных спраў, адзін з апазіцыйных лідараў), Віктар Ганчар (былы старшыня Цэнтрвыбаркама, адзін з лідараў апазіцыі), Анатоль Красоўскі лічацца зніклымі без вестак. Па версіі Юрыя Гараўскага, яны былі расстраляны ў дні іх выкрадання.
