Перамога над чалавекам. Відэапейзажы з Чарнобыльскай зоны
Зона не такая, якой большасць з нас яе сабе ўяўляе. Пакінутыя дамы, старыя іржавыя аўтамабілі, раскіданыя ў пустых пакоях дзіцячыя цацкі ― гэта толькі растыражаваная журналістамі вокладка, за якой хаваецца зона сапраўдная. У ёй слядоў чалавека застаецца ўсё менш.
Там няма большасці прывычных нам гукаў. Няма галасоў людзей і шуму тэхнікі. Да красавіка 1986 года лес займаў 30% сучаснай тэрыторыі радыяцыйна-экалагічнага запаведніка. Цяпер ― 60%. Кожны год лес адваёўвае ў чалавека 1% тэрыторыі і да сярэдзіны стагоддзя можа захапіць яе ўсю. Калі чалавек ізноў не ўмяшаецца.
Усяго трыццаць гадоў спатрэбілася для таго, каб палі зноў сталі балотамі, а меліяратыўныя каналы ― зарослымі трыснягом равамі.
Падчас прагляду відэа карыстайцеся, калі ласка, навушнікамі.
Зона заварожвае. Гэта унікальнае для ўсёй планеты месца. Ва ўсім свеце прырода адступае перад чалавекам, тут усё наадварот. Іронія ў тым, што гэта стала магчымым акурат праз тэхнагенную катастрофу. Праз жаданне чалавека падпарадкаваць навакольнае асяроддзе.
Шмат хто думае, што за 30 гадоў пра зону мы даведаліся ўсё. Што там больш няма чаго рабіць журналістам і навукоўцам. Што можна паволі вяртаць гэтую тэрыторыю ва ўжытак.
На самой справе, таямніцаў і невядомага становіцца ўсё больш. Усё толькі пачынаецца.
