Не санкцыі, а бязвіз: ці гатовы Захад прызнаць Беларусь сваёй?

ЗША не варта абмяжоўвацца санкцыямі, фармуючы стаўленне на беларускім вектары. Такі падыход палітычны аналітык Павал Усаў лічыць неканструктыўным.

"Разам з палітыкай санкцый павінна быць пэўная збалансаваная пазітыўная палітыка. І гэта датычыцца не толькі ЗША, але і Захаду як такога", — кажа Усаў.

Санкцыі маюць у доўгатэрміновай перспектыве эфект і раздражняюць Лукашэнку, прызнае аналітык. Аднак неабходны і канструктыўны парадак дня, які гаварыў бы беларусам пра тое, што Захад не ізалюецца ад іх.

Аналітык мяркуе, што ЗША маглі б зрабіць крокі насустрач Беларусі ў візавым пытанні. Гэта магло б быць звязана з памяншэннем кошту візы і спрашчэннем працэдуры атрымання візы. Такі крок паказаў бы адкрытасць ЗША. Еўропа таксама магла б у аднабаковым рэжыме ўвесці той візавы рэжым, які існуе, напрыклад, з Украінай.

Гэта быў бы моцны сігнал да таго, што ЗША і Еўропа разглядаюць Беларусь як частку заходняй цывілізацыі, а не як буфер, лічыць Усаў.

Ці можна лічыць, што сустрэча Джо Байдэна і Святланы Ціханоўскай гаворыць пра тое, што Беларусь трапіла ў сферу інтарэсаў ЗША? Ці варта разлічваць на дапамогу Расіі ў вырашэнні палітычнага крызісу?

"На першых этапах псіхалогія пратэсту, калі б яны актывізаваліся і не чакалі дапамогі з Масквы, магла б быць зусім іншай. На першым этапе гэта не былі геапалітычныя пратэсты, яны былі накіраваныя толькі супраць Лукашэнкі. Калі я пытаўся на першых этапах, хто, калі не Лукашэнка, казалі: усё роўна, хоць Пуцін. Трансфармацыя адбылася ў перыяд самой рэвалюцыі ў 2020 годзе", — лічыць Усаў.