"Пан-студыя" адзначыць 120-годдзе Аляксандра Вярцінскага публічнай істэрыкай
З нагоды юбілею Аляксандра Мікалаевіча Вярцінскага "Пан-студыя" ладзіць "Пафасна-музычна-тэатральнае вывяржэнне гукаў"
Еўрарадыё сустрэлася з прадстаўніком “Пан-студыі” Дзмітрыем Саладухам і Віталём Краўчанкам, стваральнікам і ўдзельнікам праекту, каб высветліць, што менавіта будзе адбывацца падчас святкавання юбілею знакамітага маэстра.
ЕРБ: Чаму раптам вы вырашылі ўшанаваць памяць Аляксандра Вярцінскага?
Д.С.: “Пан-Студыя” не вынаходзіла гэты праект, а сардэчна адгукнулася на ідэю маладога таленавітага акцёра Віталя Краўчанкі, які даўным-даўно насіў у сабе любоў да Аляксандра Вярцінскага. Віталь марыў рэалізаваць яе праз тое, што ён будзе біцца ў канвульсіях перад гледачамі.
ЕРБ: Віталь, вы акцёр тэатра і кіно, вядучы на радыё. Няўжо ваша любоў да мінулага настолькі вялікая, што вы не знайшлі для сябе куміра ў сучаснасці і звярнулі ўвагу толькі на Аляксандра Вярцінскага?
В.К.: Я часта кажу, што я вельмі тужу па часе, у якім ніколі не жыў. А эпоха Вярцінскага мне вельмі блізкая па змесце. Для мяне Вярцінскі ― гэта матэрыял, з дапамогай якога я магу як асоба, як чалавек выгаварыцца, прызнацца ў любові сваёй краіне, жанчыне, міру, асфальту, сабе, нарэшце, і Вярцінскі дае для гэтага глебу.
ЕРБ: Кнігі кажуць, што Аляксандр Вярцінскі быў вельмі шчадралюбным і драматычным мужчынам. Вам блізкі яго вобраз?
В.К.: Я знаёмы з яго асабістым жыццём толькі па кнігах. Мне гэта не вельмі цікава. Яго песні вельмі аўтабіяграфічныя, але мяне мала цікавіць, як ён жыў, з кім ён спаў, што паліў або якія наркотыкі сабе калоў. Для мяне важная толькі спадчына, якую ён пакінуў пасля сябе, якую сёння я магу прыпаднесці неяк па-свойму і ад свайго імя.
ЕРБ: На ваш погляд, ці магчымая наогул творчасць без надрыву, наркотыкаў, пошукаў і ўнутранай драмы?
В.К: Не! Я не веру ў гэта. Не веру, таму што, на мой погляд, мы ўсе неўсвядомлена знаходзімся ў сталай істэрыцы. І нельга без гэтага! Гэта дае глебу думкам і духу! Не можа чалавек жыць спакойна. Гэта сумна.
Д.С.: Я хачу таксама падзяліцца сваім меркаваннем на гэты конт! Я задумаўся: чаму глыбокая творчасць заўсёды спалучана з нейкай драмай? І зразумеў, што гэта адбываецца таму, што ў кожным мастаку, які стварае ад святла, у ім гэтае самае імкненне да святла закладзена патэнцыйна. Але! Калі ён дасягае гэтага святла ў сваім жыцці, то творчы патэнцыял вычарпаны. А вось калі ён сутыкаецца з цёмнымі бакамі жыцця, апускаецца ў іх, то гума нацягваецца ўсё мацней, а імкненне да святла робіцца актыўней, што і з'яўляецца рухавіком творчага імпульсу.
ЕРБ: Прыхільнікі Аляксандра Вярцінскага, напэўна, прыйдуць да вас у чаканні рамансаў! Ці будзеце вы выконваць іх?
У.К.: Раманс будзе толькі адзін і гэта будуць ўмоўныя спевы. Наогул, я баюся гэтага слова ― "спевы"! Чаму я назваў свой праект "пафасна-музычна-тэатральнае вывяржэнне гукаў"? Таму што я не спяваю, а сапраўды вывяргаю гукі. Як жадаю! Калі гэта камусьці не падабаецца ― не слухайце. А ўсіх цікаўных і неабыякавых да персоны Аляксандра Вярцінскага я запрашаю 19 траўня ў 19.00 у рэстаран "Яблоко" на вул. Карастаянавай, 32, каб разам аддаць маэстра істэрычную даніну любові.
Еўрарадыё сустрэлася з прадстаўніком “Пан-студыі” Дзмітрыем Саладухам і Віталём Краўчанкам, стваральнікам і ўдзельнікам праекту, каб высветліць, што менавіта будзе адбывацца падчас святкавання юбілею знакамітага маэстра.
ЕРБ: Чаму раптам вы вырашылі ўшанаваць памяць Аляксандра Вярцінскага?
Д.С.: “Пан-Студыя” не вынаходзіла гэты праект, а сардэчна адгукнулася на ідэю маладога таленавітага акцёра Віталя Краўчанкі, які даўным-даўно насіў у сабе любоў да Аляксандра Вярцінскага. Віталь марыў рэалізаваць яе праз тое, што ён будзе біцца ў канвульсіях перад гледачамі.
ЕРБ: Віталь, вы акцёр тэатра і кіно, вядучы на радыё. Няўжо ваша любоў да мінулага настолькі вялікая, што вы не знайшлі для сябе куміра ў сучаснасці і звярнулі ўвагу толькі на Аляксандра Вярцінскага?
В.К.: Я часта кажу, што я вельмі тужу па часе, у якім ніколі не жыў. А эпоха Вярцінскага мне вельмі блізкая па змесце. Для мяне Вярцінскі ― гэта матэрыял, з дапамогай якога я магу як асоба, як чалавек выгаварыцца, прызнацца ў любові сваёй краіне, жанчыне, міру, асфальту, сабе, нарэшце, і Вярцінскі дае для гэтага глебу.
ЕРБ: Кнігі кажуць, што Аляксандр Вярцінскі быў вельмі шчадралюбным і драматычным мужчынам. Вам блізкі яго вобраз?
В.К.: Я знаёмы з яго асабістым жыццём толькі па кнігах. Мне гэта не вельмі цікава. Яго песні вельмі аўтабіяграфічныя, але мяне мала цікавіць, як ён жыў, з кім ён спаў, што паліў або якія наркотыкі сабе калоў. Для мяне важная толькі спадчына, якую ён пакінуў пасля сябе, якую сёння я магу прыпаднесці неяк па-свойму і ад свайго імя.
ЕРБ: На ваш погляд, ці магчымая наогул творчасць без надрыву, наркотыкаў, пошукаў і ўнутранай драмы?
В.К: Не! Я не веру ў гэта. Не веру, таму што, на мой погляд, мы ўсе неўсвядомлена знаходзімся ў сталай істэрыцы. І нельга без гэтага! Гэта дае глебу думкам і духу! Не можа чалавек жыць спакойна. Гэта сумна.
Д.С.: Я хачу таксама падзяліцца сваім меркаваннем на гэты конт! Я задумаўся: чаму глыбокая творчасць заўсёды спалучана з нейкай драмай? І зразумеў, што гэта адбываецца таму, што ў кожным мастаку, які стварае ад святла, у ім гэтае самае імкненне да святла закладзена патэнцыйна. Але! Калі ён дасягае гэтага святла ў сваім жыцці, то творчы патэнцыял вычарпаны. А вось калі ён сутыкаецца з цёмнымі бакамі жыцця, апускаецца ў іх, то гума нацягваецца ўсё мацней, а імкненне да святла робіцца актыўней, што і з'яўляецца рухавіком творчага імпульсу.
ЕРБ: Прыхільнікі Аляксандра Вярцінскага, напэўна, прыйдуць да вас у чаканні рамансаў! Ці будзеце вы выконваць іх?
У.К.: Раманс будзе толькі адзін і гэта будуць ўмоўныя спевы. Наогул, я баюся гэтага слова ― "спевы"! Чаму я назваў свой праект "пафасна-музычна-тэатральнае вывяржэнне гукаў"? Таму што я не спяваю, а сапраўды вывяргаю гукі. Як жадаю! Калі гэта камусьці не падабаецца ― не слухайце. А ўсіх цікаўных і неабыякавых да персоны Аляксандра Вярцінскага я запрашаю 19 траўня ў 19.00 у рэстаран "Яблоко" на вул. Карастаянавай, 32, каб разам аддаць маэстра істэрычную даніну любові.
