Мілонаў: Я адмаўляю Алексіевіч у праве лічыць сябе часткай беларускай культуры!

22/06/2017 - 18:08

Скандальна вядомы дэпутат расійскай Дзярждумы Віталь Мілонаў плануе звярнуцца да сяброў Нобелеўскага камітэта з тым, каб яны пазбавілі Нобелеўскай прэміі беларускую пісьменніцу Святлану Алексіевіч. У тым, што Алексіевіч не адпавядае званню Нобелеўскага лаўрэата, Мілонаў упэўніўся пасля інтэрв’ю з пісьменніцай, апублікаванага прапагандысцкім рэсурсам “Рэгнум”.

Еўрарадыё: Што канкрэтна выклікала вашу незадаволенасць, што вы вырашылі так кардынальна падыйсці да пытання ― патрабуеце пазбавіць Алексіевіч Нобелеўскай прэміі?

Віталь Мілонаў: Маю незадаволенасць?.. Прычым тут мая незадаволенасць? Гэта ― суб’ектыўны фактар. А тое, што спадарыня Алексіевіч, па сутнасці, памагатая нацыстаў маральная і духоўная, якая апраўдвае заказныя палітычныя забойствы ― гэта факт. Вось, мы зараз перакладзем асобныя выказванні гэтай жанчыны, якая лічыць сябе пісьменнікам, і прапануем некаторым сябрам Нобелеўскага камітэта выказаць сваё асабістае меркаванне: наколькі сумяшчальнае званне і статус Нобелеўскага лаўрэата з такога кшталту заявамі. Гэта ўжо не пытанне выказанага меркавання, а пытанне відавочнага нацызму. Які перапаўняе гэтую пісьменніцу, якая, відаць, памяняла свой талент на палітычную экспрэсію і кампенсуе недахоп іскры Божай таленту нейкімі нацысцкімі выказваннямі.

Еўрарадыё: Асобныя выказванні Святланы Алексіевіч выклікаюць спрэчкі ў беларускім грамадстве, але абвінаваціць яе ў нацызме ― гэта сур’ёзна…

Віталь Мілонаў: Алексіевіч мае такое ж дачыненне да беларускай культуры, як я да культуры ўнутранай Манголіі і Кітая! Беларуская культура з’яўляецца часткай сям’і славянскіх культур. Беларуская культура ніколі не мела карычневага адцення. А беларусы ніколі не былі агрэсіўнай нацыяй, нацыяй ненавіснікаў. І я адмаўляю спадарыні Алексіевіч у тым, каб яна называла сябе прадстаўніком беларускага народу і беларускай культуры! Гэта не беларуская культура, а хутчэй ― культура вадэвіля ці кабарэ. Калі размаляваныя не лепшыя дочкі Беларусі, Расіі і Украіны задавольвалі нацысцкіх акупантаў. Дык вось яна па сутнасці зараз задавольвае пункт гледжання ультрарадыкальных еўрапейскіх неаліберальных колаў. Яна выгадна выкарыстоўвае статус беларускай пісьменніцы і спрабуе ад імя Беларусі выказваць пункт гледжання, які глыбока непрыемны абсалютнай большасці беларускага, рускага і ўкраінскага народаў.

Еўрарадыё: “Украінскае пытанне” шмат каго падзяліла і ў Беларусі, і ў Расіі, і ў самой Украіне. Алексіевіч мае права на сваю пазіцыю…

Віталь Мілонаў: Мы па-рознаму ставімся да сітуацыі ў Беларусі, не ўмешваемся ва ўнутраныя справы вашай краіны, але ў Беларусі, пры ўсёй незадаволенасці, якую выказваюць лібералы, няма палітычных забойстваў. А ва Украіне ёсць. І падтрымка палітычных забойстваў ― вельмі небяспечная рыса. Бо адзін папіўшы крыві вурдалак становіцца некантраляваным. Кіеўская хунта паспрабавала крыві, і гэтыя маргіналы ўжо не спыняцца. Іх трэба асуджаць незалежна ад вашых палітычных поглядаў. Забойства ― гэта заўсёды страшна. Асабліва забойства па палітычных прычынах. Ну, для Украіны забойства стала нармальным ― яны кожны дзень забіваюць сваіх людзей на Усходзе. Але Алексіевіч не мае права гэта апраўдваць. Яна дастае вельмі небяспечную колбу з вірусам фашызму, якую вельмі лёгка разбіць.

Еўрарадыё: Нешта я не пабачыў у тым інтэрв’ю Алексіевіч усяго, пра што вы кажаце. Можа, вы занадта эмацыйна падышлі да тэксту?

Віталь Мілонаў: Я ― эмацыйна?! Я выдатна бачу розніцу паміж іншым светапоглядам і нечым іншым. А ёсць невялікая праслойка беларускай апазіцыі, якая лічыць, што можна выгадна канвертаваць статус беларускага апазіцыянера ў нейкую палітычную фігуру. Якой Алексіевіч і з’яўляецца. Яе задача зараз ― адпрацоўваць нейкі інфармацыйны заказ. Яна працуе на беларускага апазіцыянера, на тых, хто чуе радыкальную пазіцыю з боку Беларусі. Алексіевіч гэта ― Каін, які спрабуе забіць Авеля. Яна, па сутнасці, з’яўляецца вядзьмаркай, якая спрабуе распаліць братазабойчы канфлікт. І якая спрабуе падзяліць народы, і так падзеленыя белавежскай здрадай. Мы падзеленыя межамі, але не падзеленыя духоўна: няма старэйшым і малодшых ― мы проста адзіная суперкультура руская, беларуская і ўкраінская. А яна працуе на тое, каб падзяліць нашы культуры. Выконвае сваю дэманскую функцыю. Яна вядзьмарка, і стаўленне ў мяне да яе адпаведнае.

У нас Аляксеева, у вас Алексеівіч, але ні тая, ні другая не маюць ніякага дачынення да нашай вялікай культуры і нашага вялікага народу. Гэта ― здраднікі. Якія былі заўжды: у Беларусі знаходзіліся тыя, хто паказваў схованкі партызан і каго трэба расстрэльваць. Алексіевіч ― новая здрадніца і новым акупантам хоча паказаць, куды страляць.

Еўрарадыё: Алексіевіч ― чалавек вядомы і з грашыма. Навошта ёй на некага, як вы кажаце, працаваць?

Віталь Мілонаў: Яна сквапная і пыхлівая ведзьма! Якой хочацца ўсё больш і больш. А навошта спадарыні Аляксеевай у Хельсінскай групе маскоўскай працаваць, калі ёй у труну даўно час, выбачайце! Не, яна ходзіць, гадзіць і абзывае нашу краіну. А Алексіевіч… Сквапнаму чалавеку ніколі не бывае дастаткова. Але яна не хоча проста грошай і славы ― яна хоча зрабіць шкоду свайму народу, хоча пасеяць вайну ўнутры нацыі. Але ў выніку атрымае вайну ўнутры сябе.

Еўрарадыё: Вы якія кнігі Алексіевіч чыталі?

Віталь Мілонаў: Слухайце, ну давайце падзяляць тое, што пісала Алексіевіч раней і што піша зараз. Вядомыя выпадкі, калі людзі кардынальна мяняліся. Яна страціла талент, паказаны ёй пры напісанні “Чарнобыльскай малітвы” ці “У вайны не жаночае аблічча”. Слава ― подлая рэч. Адных яна стымулюе на далейшыя поспехі, а іншых прыводзіць да маральнай смерці. І таму зараз мая задача данесці да Нобелеўскага камітэта пункт гледжання іх лаўрэата. Думаю, яны жахнуцца, калі зразумеюць, каму далі прэмію. Ніколі ў жыцці яны яшчэ прэмію фашысту не давалі. А яна проста фашысцкай мордай стала.

Мы доўга разважалі, ці варта публікаваць такое інтэрв’ю. І ў выніку звярнуліся па параду да самой Святланы Алексіевіч. А таксама з просьбай пракаментаваць выказванні расійскага дэпутата Дзярждумы і адказаць на яго абвінавачванні. Пісьменніца не толькі дала свой адказ, але і сама папрасіла гэта надрукаваць. Чаму?

Святлана Алексіевіч: “Хай Крэмль пачытае. А мой адказ такі: ну, калі гэта ― дэпутат Думы, то я не ведаю тады, што такое Дзяржаўная Дума. Калі там людзі разважаюць на такім пячорным узроўні. Я не сказала нічога, што супярэчыць маім перакананням. Я не спадар Прылепін і не буду падтрымліваць вайну на Украіне. Я не буду пазіраваць на фоне страляючых батарэй. А што там пра Бузіну, канібалізм, рэкі крыві… Ён у мяне перапытаў: “Так што, правільна, што яго забілі?” Я адказала, што я так не кажу, мне не падабаецца, калі забіваюць людзей. Але як пісьменнік я магу зразумець, што рухае ў гэты цёмны час, дзе ўсё пераблытана гэтымі людзьмі. Але ж гэта не азначае, што я заклікаю да забойства. Пісьменнік павінен зразумець і ахвяру, і ката. У кнізе “Час сэканд-хэнд” кажуць і камуністы, і каты, і ахвяры ― у гэтым ёсць праўда часу. Усё гэта трэба зразумець, ужыцца ў вобраз. А ў астатнім ― глупства ўсё гэта. І я ўжо стамілася ад гэтага, калі шчыра”.