Прыраўнялі да здраднікаў: як чыноўнікі ад спорту прасуюць дзюдаістаў і самбістаў

Галоўны трэнер зборнай Беларусі па самба Дзмітрый Базылеў падпісаў адкрыты ліст спартсменаў за сумленныя выбары і супраць гвалту з боку сілавікоў — і цяпер больш не галоўны трэнер зборнай Беларусі па самба.

— Цяпер працую трэнерам у РЦАПе. Прамога распараджэння аб звальненні да мяне не даводзілі. Мяне паставілі перад фактам, што мая грамадзянская пазіцыя несумяшчальная з пасадай галоўнага трэнера. Каб пазбегнуць негатыўных наступстваў для каманды і віду спорту ў цэлым, я напісаў заяву на звальненне.

Праблемы пасля ліста спартсменаў пачаліся і ў дзюдаістаў Аляксандра Вахавяка і Дзмітрыя Шэршня.

Дзмітрый Шэршань сышоў і з нацыянальнай каманды, і са службы ў пагранкамітэце.

— Выбар быў такі: ісці служыць або сыходзіць. Я сышоў. Па паперах я больш не спартсмен. На цяперашні момант у Мінспорту сядзяць людзі, якія не маюць да спорту ніякага дачынення. Вынік для іх не галоўнае, яны там для таго, каб навесці "парадак". Чыя пазіцыя ідзе ўразрэз з дзяржідэалогіяй, тыя становяцца непажаданымі.

Што прымусіла атлетаў падпісаць адкрыты ліст?

— Нездаровая перадвыбарная сітуацыя. Неабгрунтаваныя затрыманні на роўным месцы, неапраўданы гвалт да пратэстоўцаў і затрыманых. І самі выбары, якія ператварыліся незразумела ў што, — тлумачыць Дзмітрый Базылеў. — Сам я галасаваў за Ціханоўскую як за тэхнічнага кандыдата, бо кандыдатаў, за якіх я хацеў прагаласаваць, знялі да выбараў.

Дзмітрый Шэршань катэгарычна не згодны з сцверджаннем "спартсмены па-за палітыкай":

— У першую чаргу я чалавек, грамадзянін. А потым ужо спартсмен.

Такі светапогляд, што мы — спартсмены, дактары, шахцёры — павінны быць па-за палітыкай, прышчапляюць нам з савецкіх часоў. Гэтага не павінна быць. Мы людзі, грамадзяне. Мы павінны вырашаць — што павінна быць, а што не. Гэта наша права, замацаванае ў Канстытуцыі. Улада — гэта народ, а не адзін-два чалавекі. У цяперашні момант фармуецца па-сапраўднаму грамадзянская супольнасць, і гэта галоўнае наша дасягненне.

Дзюдаіст не падае духам.

— Буду трэніравацца, спрабаваць адбірацца з дапамогай фонду спартыўнай салідарнасці і зраблю ўсё магчымае, каб трапіць на Алімпійскія гульні. Меркаванне маё не памянялася, я да канца з усімі намі.

— Нас прыраўнялі да здраднікаў. Гэта яшчэ, напэўна, водгулле савецкіх часоў, маўляў, калі ты не за нас, то ты супраць нас, — працягвае Дзмітрый Базылеў. — Але мы ж не тое каб супраць кагосьці. Мы выклалі ў лісце нашы прычыны, і мы не маглі заставацца ўбаку. Мы ж удзельнічаем у выбарах, мы жывём у адной краіне. Як мы можам гаварыць, што мы па-за палітыкай? Мы што, не з гэтага свету, не беларусы? А хто тады? Мы такія ж, як і ўсе: як рабочыя, як служачыя, як настаўнікі.

"БЧБ і "Пагоня" — гістарычная сімволіка"

Беларускія спартсмены выступаюць пад чырвона-зялёным сцягам. А ці маюць права на жыццё БЧБ-сцяг і герб "Пагоня"?

— Гэта гістарычная сімволіка, я не бачу ў гэтым нічога дрэннага. Яе называюць "фашысцкай" чамусьці... Ведаеце, пад савецкім сцягам, напэўна, больш людзей расстралялі, прычым свае ж, у гады рэпрэсій, без суда і следства. Тут цяжка разважаць, хто і пад якімі сцягамі хадзіў. Але гэта гістарычная сімволіка, — перакананы Дзмітрый Базылеў.

У адных залах у Беларусі сёння займаюцца прыхільнікі розных ідэалогій: побач з прафесійнымі спартсменамі трэніруюцца сілавікі. А потым прыёмы самба могуць адпрацоўваць на тых, хто выйшаў на мірную акцыю пратэсту.

Дзмітрый з цяжкасцю падбірае словы, каб адказаць на пытанне пра жорсткасць, з якой міліцыянеры выконваюць загады:

— Гэта цяжкае пытанне. Яны выконваюць загады. Але калі яны на гэта ідуць, то, значыць, або ў іх у мазгах штосьці выключана, або гэта людзі такія. Або ім далі свабоду дзеянняў, а ў іх была нейкая назапашаная агрэсія? Гэта ўсё неапраўдана жорстка. Калі свае людзі б'юць сваіх жа людзей, гэта падрывае давер да сілавых структур.

Каб сачыць за галоўнымі навінамі, падпішыцеся на канал Еўрарадыё ў Telegram.

Мы штодня публікуем відэа пра жыццё ў Беларусі на Youtube-канале. Падпісацца можна тут.