Гайдукевіч і Улаховіч за Марын Ле Пэн, БНФ — на баку Макрона
![Гайдукевіч і Улаховіч за Марын Ле Пэн, БНФ — на баку Макрона](/sites/default/files/styles/gallery_main/public/2023-08/684x384_356988.jpg.webp?itok=wmJcOf2f)
У нядзелю, 7 траўня, у Францыі пройдзе другі тур прэзідэнцкіх выбараў. На вышэйшую пасаду ў Пятай рэспубліцы прэтэндуюць прагрэсіст і цэнтрыст, лідар руху “Наперад!” Эмануэль Макрон і кансерватар ды еўраскептык, лідар Нацыянальнага фронта Марын Ле Пэн. У першым туры Макрон мае 24,01% галасоў выбаршчыкаў, а Ле Пэн — 21,3%.
З чым ідуць да французскіх выбаршчыкаў кандыдаты ў прэзідэнты
Марын Ле Пэн называюць праварадыкальным палітыкам. Карэнныя пераўтварэнні, якія прапануе Марын Ле Пэн, тычацца ў першую чаргу ўзаемаадносін з НАТА і Еўрасаюзам. Кандыдат лічыць, што Францыя павінна пакінуць гэтыя аб'яднання. У цэнтры праграмы — правядзенне рэферэндуму аб выхадзе Пятай рэспублікі з Еўрасаюза і еўразоны, а таксама вяртанне нацыянальнай валюты. Яе эканамічныя ініцыятывы — гэта дзяржаўны пратэкцыянізм, падтрымка нацыянальнай вытворчасці, нацыяналізацыя стратэгічна важных сектараў вытворчасці, захаванне 35-гадзіннага працоўнага тыдня, зніжэнне пенсійнага ўзросту з 62 да 60 гадоў, а таксама змякчэнне падатковай нагрузкі на бізнес.
![Гайдукевіч і Улаховіч за Марын Ле Пэн, БНФ — на баку Макрона](/sites/default/files/paragraphs/image/verybig.jpeg)
Эмануэль Макрон зарэкамендаваў сябе як паслядоўны прыхільнік еўраінтэграцыі. Але цяпер ён пагражае Еўрасаюзу фрэкзітам. Гэта адбудзецца, калі ўнутры саюза не будуць праведзеныя рэформы, заявіў палітык. Макрон, як і Ле Пэн, не плануе пераглядаць базавую працягласць працоўнага тыдня, але прапануе дазволіць асобным прадпрыемствам пераглядаць гэтую норму. Пенсійны ўзрост ён збіраецца захаваць на цяперашнім узроўні — 62 гады, але пры гэтым плануе “гарманізаваць сістэму пенсійных і сацыяльных выплат”. У першую чаргу, гаворка ідзе пра дапамогу па беспрацоўі — Макрон зробіць больш жорсткімі правілы выплаты такіх дапамог, каб стымуляваць рост занятасці.
![Гайдукевіч і Улаховіч за Марын Ле Пэн, БНФ — на баку Макрона](/sites/default/files/paragraphs/image/ministr-ekonomiki-francii-ujdet-v-otstavku.jpg)
Калі Эмануэля Макрона падазраюць у сувязях з фінансавым кланам Ротшыльдаў, то Марын Ле Пэн — у сувязях з Крамлём. Калі ў падтрымку Макрона ўжо выказалася пераважная большасць палітычнай эліты Францыі, то Ле Пэн атрымала падтрымку толькі партыі “Падымайся, Францыя!” Нікаля Дзюпон-Эньяна, якому паабяцаная пасада прэм’ер-міністра ў выпадку перамогі Ле Пэн.
На чыім баку сімпатыі лідараў палітычных партый Беларусі
Першы намеснік лідара Ліберальна-дэмакратычнай партыі Беларусі Алег Гайдукевіч не толькі выказваецца на карысць Ле Пэн, але і прызнаецца, што паедзе ў дзень выбараў у Парыж — будзе “балець” на месцы за “свайго” кандыдата. Адносіны ЛДП з Нацыянальным фронтам цягнуцца з 1999 года, калі Сяргей Гайдукевіч пасябраваў з Ле Пэнам-старэйшым.
“Мы лічым, што ў Беларусі трэба гэтак жа жорстка адстойваць нам, палітыкам, нашы беларускія інтарэсы, свой суверэнітэт і незалежнасць, як Марын Ле Пэн адстойвае французскія інтарэсы. І калі кажуць, што яна прарасійскі палітык, паверце мне — гэта будзе як з Трампам. Яна будзе дзейнічаць толькі ў інтарэсах Францыі і французскага народа. І яе здаровы нацыяналізм нас не палохавае — мне падабаецца здаровы нацыяналізм, яго вельмі не хапае і ў Еўропе, і ў Беларусі. Што да французска-беларускіх адносінаў, то развіваць іх будзе і Макрон, калі прыйдзе да ўлады, але Ле Пэн, на мой погляд, больш будзе надаваць увагі развіццю адносінаў з нашай краінай”.
Гэтак жа, як і ў Ле Пэн, на “здаровым нацыяналізме” будуецца ідэялогія Партыі Беларускі Народны Фронт. Але яе лідар Аляксей Янукевіч сімпатый да Ле Пэн не мае.
“Відавочная прапуцінская пазіцыя Ле Пэн робіць яе для нас непажаданым пераможцам і непажаданым гульцом на еўрапейскай арэне. Ёсць усе падставы меркаваць, што ў выніку яе перамогі міжнародная палітыка будзе пракрамлёўская, прапуцінская, і гэта было б вельмі кепска ў першую чаргу для Беларусі”, — кажа Аляксей Янукевіч.
А вось праўладныя “патрыёты” з Беларускай патрыятычнай партыі больш схільныя да падтрымкі Ле Пэн. Што праўда, з пэўнымі ўдакладненнямі, кажа лідар беларускіх “патрётаў” Мікалай Улаховіч.
“Не, калі ў яе здаровы нацыяналізм, то я за яе. Але калі ў яе нацыяналізм, які схільны да фашызма якога-небудзь альбо да агрэсіі, то ўжо наеліся мы і фашызма, і агрэсіі. Проста, калі пра Макрона… Я супраць Ротшыльда, што ж тут зробіш!”
А як жа факт нібыта “прарасійскасці” Ле Пэн? І тут дэпутат беларускага парламента робіць памылку амаль, як кажуць, па-Фрэйдзе.
Мікалай Улаховіч: “Я вельмі сумняваюся, што Ле Пэн — стаўленік Крамля. Калі нават нешта і адбылося, калі яе атачэнне мае нейкія адносіны да Крамля, то… Ну, вы ж ведаеце, як гэта бывае — такое і ў Трампа было. Не, Крэмль, вядома, у выбарах Трампа ролю адыграў. Чаму цяпер і незадаволены наш Крэмль — бо ён не апраўдаў усіх нашых надзей… Бачыце, я нават сказаў “нашых…”
Лідар партыі левых “Справядлівы свет” Сяргей Калякін кажа, што калі падчас перашага тура французскіх выбараў яны падтрымлівалі “кандыдата левых сіл”, то цяпер, у другім туры, нашы левыя фаварытаў не маюць. Хаця б таму, што ні адна, ні другая палітычная сіла не з’яляюцца партнёрам “Справядлівага свету”.
Калякін: “З пункту гледжання ўзаемаадносінаў з Беларуссю не важна, хто з іх выйграе на выбарах. З пункту гледжання ўзаемаадносінаў унутры Еўрасаюза — гэта нас не вельмі тычыцца. А вось з пункту гледжання міжнароднай бяспекі, я лічу, што Макрон з'яўля’цца больш прымальным кандыдатам. Хоць ён і кандыдат ад правых сіл”.
Гэтак жа не маюць свайго фаварыта на французскіх выбарах і праўлядныя камуністы з Камуністычнай партыі Беларусі. Нават тое, што Ле Пэн называюць прарасійскім палітыкам, не дадае ёй сімпатый беларускіх “артадаксальных камуністаў-ленінцаў”, прызнаецца сакратар ЦК КПБ па ідэалагічнай працы, экс-дэпутат парламента Валянціна Леаненка.
“Калі казаць пра Макрона, то гэта стаўленік сусветнай закулісы ці, як цяпер кажуць, масонскіх арганізацый, які хоча прывязаць Францыю да ЗША і тых накірункаў, якія ўжо дзейнічаюць. Што да Ле Пэн, то тут, канешне, з мухі раздзьмулі слана: яна не нацыяналіст. Сёння, на жаль, любая спроба абараніць інтарэсы сваёй нацыі ўспрымаецца як нацыяналізм. Але ў любым выпадку — яна не наш кандыдат”.
Валянціна Леаненка не верыць, што Ле Пэн танчыць да дудку Крамля, але ўпэўненая, што яе прыход да ўлады можа нарадзіць розныя негатыўныя хваляванні, якія, верагодна, дакоцяцца і да Беларусі. А можа, кажа, і не дакоцяцца.
Фота Змітра Лукашука, укроп.org