Перамовы з Лукашэнкам і адмова ад новых выбараў? Меркаванне штаба Бабарыкі

— Я скажу як чалавек, які знаходзіцца ў гэтым працэсе з траўня 2020 года. Тут праблема ў чым: мы цяпер дасягнулі піка палярызацыі і сітуацыі, калі кожны жыве ў сваім свеце. Дзе ёсць свае героі, дзе ёсць свае поспехі. Праблема ў тым, што гэтыя светы дрэнна паміж сабой злучаюцца. І дакладна сказаць, што хтосьці не хоча... Ну так, з гэтым, вядома, ёсць праблемы. Але дакладна адказаць як я магу?

Па словах Краўцова, неабходна рухацца далей і шукаць шляхі выхаду з сітуацыі.

— Нават калі цяпер мы гэтага не хочам, ёсць натуральнае развіццё кожнай сітуацыі. Краіна — гэта вельмі вялікая сістэма, вельмі шмат людзей. Нас у Беларусі дзевяць з паловай мільёнаў. І грамадства, і эканоміка — усё мае сваю інерцыю.

Калі нейкія працэсы адбываюцца, нарастае гэтая хваля, актывацыя, потым хваля і спадае. Мы можам цяпер гэта адмаўляць, але пройдзе яшчэ год, і натуральным шляхам сітуацыя будзе прыводзіць да таго, што палярызацыя будзе спадаць, і рэжыму давядзецца пачынаць раскручваць гайкі, у іх будуць і адміністрацыйныя, і эканамічныя праблемы, яны ўсё роўна хочуць аднавіць адносіны з Захадам.

А з іншага боку, і мы павінны разумець: адна сітуацыя — калі людзі сядзяць паўгода, а калі яны праседзелі два з паловай гады — гэта ўжо іншая сітуацыя, калі пяць гадоў — трэцяя. Таму па-за залежнасцю ад нашага жадання не трэба пераацэньваць сваю ролю.

Што прапанаваць Лукашэнку?

Калі перамовы паміж штабам і рэжымам сапраўды магчымыя, то што першы можа прапанаваць другому? Пасля гэтага пытання паміж Краўцовым і журналістам Змітром Лукашуком адбыўся сапраўдны hard talk.

— Калі будзе размова, то мы будзем глядзець, — адказвае Краўцоў. — Перамовы — гэта таксама тэхналагічны працэс.

— На перамовы не пойдуць, калі не будуць ведаць з самага пачатку пазіцыі перамоўных бакоў. Гэта значыць, калі не будзе ведаць умоўны Лукашэнка, з чым да яго ідзе ўмоўны Краўцоў…

— Не, глядзіце: мы зноў трапляем у тую самую логіку. Мы на самай справе не ведаем пазіцый адно аднаго. У нас ёсць карцінка, якая з 2020 года сфармавалася, і мы ў ёй жывём…

— Іван, я тады па-іншаму: вось там [ва ўладзе. — Еўрарадыё] пачулі наш з вамі эфір і кажуць: акей, штаб Бабарыкі, мы гатовыя на перамовы, з чым вы да нас ідзяце, што вы гатовыя прапанаваць?

— А мы не ведаем, што неабходна. З якой мэтай гэтыя перамовы.

— Гэта значыць, вы скажаце: а што вы ад нас хочаце?

— Наогул гэта нармальны працэс: спачатку зразумець інтарэсы іншых бакоў.

— Вам кажуць: вы ж бачыце, мы перамаглі, мы хочам, каб вы прыйшлі і прызналі нашу перамогу, легітымнасць Лукашэнкі і запісалі "пакаяннае відэа".

— Гэта тэарэтычнае сцверджанне.

— Зыходзячы з рэалій.

— Ну вы ж бачыце пазіцыю нават Віктара Бабарыкі, які не прызнаў віны, і я не думаю, што прызнае. Бачыце пазіцыю Марыі Калеснікавай. Ёсць нейкія рэчы, якія недапушчальныя. Але ёсць нейкія рэчы, дзе трэба дасягаць кампрамісаў, думаючы пра лёс усёй краіны. Спекуляваць на тым, што ўсе гатовыя ручкі скласці і здацца... Гэта проста спекуляцыя.

— Мы не гаворым пра Калеснікаву, мы гаворым пра вашу пазіцыю. Яны ў турме, права голасу не маюць.

— Вельмі вялікая памылка гэта падзяляць. Наша каманда ў першую чаргу — прадстаўнікі Віктара Бабарыкі і Марыі Калеснікавай. Таму што яны лідары, яны — людзі, за якімі пайшлі. І безумоўна, любая пазіцыя ўключае іх пазіцыю.

Калі мы запускалі партыю, Віктар Бабарыка выдатна ведаў, што мы робім, ён гэта падтрымлівае, Марыя Калеснікава таксама. Пра нейкія пытанні палітычныя без уліку меркавання, без узгаднення з пазіцыяй Віктара Бабарыкі і Марыі Калеснікавай гаворкі не можа быць. Я агучваю толькі тэхнічную пазіцыю як менеджар. Кажу, што калі мы займаемся ўсім адказна, то мы павінны разглядаць розныя варыянты, а ўжо пазіцыю будуць фармуляваць тыя, хто ёсць палітыкамі.

Краўцоў мяркуе, што для гэтага павінна быць адкрытая дыскусія ў грамадстве. Адмаўляць розныя варыянты на старце ён лічыць "ненармальным". Пры гэтым падкрэслівае: цяпер ніякія перамовы не "замаячылі", як гэта некаторыя падаюць.