Каця Оаро: “Сарочае радыё” — кніга пра пошукі сумленнай журналістыкі

Некалі беларуская незалежная журналістка, а цяпер ужо пісьменніца Каця Оаро прэзентавала ў Мінску кнігу “Сарочае радыё”. Адмыслова для гэтага літаратарка прыехала з Францыі, дзе жыве апошнія некалькі гадоў. З-за пазнавальнасці некаторых персанажаў кнігі ды гісторый, “Сарочае радыё” пачалі называць апавяданнем пра жыццё Еўрарадыё. Мы сустрэліся з Кацяй, каб даведацца пра ўражанні ад першай уласнай прэзентацыі ў жыцці, ды пераканацца ў паходжанні герояў твора.

Еўрарадыё: Якія ўражанні ад прэзентацыі?

Каця Оаро: Я сама была здзіўленая, але было вельмі шмат цікавых і нечаканых пытанняў. Нават да чытання ўрыўкаў не дайшло. Прыйшлі людзі, шмат з якіх ужо прачыталі кнігу, і мне было вельмі цікава з імі размаўляць. Не скажу, што людзей было шмат. Можа таму, што гэта была нядзеля, да таго ж, 23 лютага, цалкам магчыма, што гэтае свята дагэтуль адзначаюць у Беларусі. Але былі і знаёмыя, і незнаёмыя людзі. Я зрабіла для наведвальнікаў “кампліменты”: канверты з урыўкамі са сваіх улюбёных твораў беларускай ды сусветнай літаратуры, якія можна было забраць з сабой, паглядзець, што табе выпала. Таксама я прывезла якія-ніякія французскія прысмакі для атмасферы. Натуральна, як было ў самой зале я не ведаю, але мне падалося, што было вельмі цёпла. Гэта ж была мая першая прэзентацыя, таму я не ведала чаго чакаць, але мне вельмі спадабалася.

Еўрарадыё: А якія самыя цікавыя пытанні?

Каця Оаро: Праходзіла прэзентацыя ў “Арт-сядзібе”, дзе на сценах вісяць фотаздымкі з беларускімі літаратарамі ў фальклорных вобразах. Дык вось, Альгерд Бахарэвіч спытаў, які вобраз я б абрала сабе. Гэта было вельмі нечакана, я ніколі не задумвалася на гэты конт... Натуральна, пыталіся колькі праўды ў апавяданні. Пыталіся, ці сапраўды адбылася тая сітуацыя на журфаку. Пыталіся, што здарылася з гэтымі журналістамі пасля. Справа ў тым, што раней ў аповесці быў эпілог, які рабіў фінал не такім адкрытым, можна было многае зразумець. Але потым я вырашыла эпілог зняць. І адказам было тое, што гэта ўсё ж літаратура, а значыць, твор скончыўся менавіта там, дзе ён скончыўся.

Еўрарадыё: А наколькі героі апавядання адпавядаюць рэальным журналістам, якія працавалі разам з табой на радыё?

Каця Оаро: Натуральна, там ёсць і зборныя вобразы, асабліва не галоўныя, а другасныя персанажы. Ёсць вобразы, у якіх сябе могуць пазнаць некалькі прататыпаў. Дзесьці праз валасы, дзесьці праз бараду, татуіроўку і г.д. А ёсць героі, якія сапраўды спісаныя з жывых людзей, і я вельмі спадзяюся, што нікога не пакрыўдзіла.

Еўрарадыё: Дык усё ж гэта кніга менавіта пра Еўрарадыё?

Каця Оаро: Гэта кніга пра незалежнае радыё. Я сапраўды працавала на Еўрарадыё, таму шмат хто з журналістаў можа сябе там пазнаць. Але кніга не пра Еўрарадыё, яна пра пошукі праўды, пра пошукі нейкай сумленнай журналістыкі высокіх стандартаў. Еўрарадыё выступіла такой глебай для напісання кнігі.

Апошнія навіны

Галоўнае

Выбар рэдакцыі